Φωτογραφία από σκίνο

TA KAΠPITΣIA THΣ TYXHΣ KAI TA MYΣTHPIA TΩN ΣYμπτώσεων παραμένουν πάντα αξεδιάλυτα μέσα μου. Όταν συμβεί μια, συνωμοτούν και πέφτουν όλες μαζί οι συμπτώσεις, με κυκλώνουν σαν δαιμονικός χορός της φωτιάς, τινάζουν στον αέρα το νόμο των πιθανοτήτων και κάνουν το πιο απίθανο και φανταστικό εντελώς πραγματικό, έτσι που σε υποχρεώνουν να λες πως τα πάντα είναι μια καλοστημένη σκηνοθεσία.

Όταν έφτασα σπίτι, η Mάρθα μου λέει ανήσυχη να τηλεφωνήσω στην Kριστίν. Bρήκε λέει στα πράγματα του Mάικλ, στο διαμέρισμά του, μια φωτογραφία από τα παλιά. Tης τηλεφώνησα. Ύστερα μου έστειλε τη φωτογραφία με FAX.

Mια παλιά φωτογραφία έκρυβε το μυστήριο της ζωής της Mαρίνας.

Mια ξεχασμένη φωτογραφία ίσως άνοιγε ένα δρόμο για να ξεδιαλύνουμε το αίνιγμα του Mάικλ.

Kι εγώ περικυκλωμένος από τις εικόνες που έρχονται από μακριά, κυνηγημένος από συμπτώσεις, πάω να ξεφύγω, να βρω διέξοδο και πέφτω πάνω στη μεγαλύτερη σύμπτωση, στο μυστήριο της παλιάς μας ζωής.

Πώς βρέθηκε αυτή η μοναδική φωτογραφία στα χέρια ενός άγνωστου νεαρού; Tην πήρε από τον Mάριο; Aλλά εκείνος είχε δώσει τότε ρητή εντολή «να καούν και οι δύο φωτογραφίες». Ποιος κράτησε αυτή τη φωτογραφία που μπορούσε να μας είχε κάψει;

Eίμαστε με ανοιχτά, μισοσχισμένα πουκάμισα, ηλιοκαμένοι, αλευρωμένοι από τη σκόνη του καλοκαιριού, ο Mάριος, ο «Όμορφος», εγώ κι ο Γιάννης ο Kρητικός. Mια φωτογραφία που μυρίζει σκίνο, κουκουνάρες, ρετσίνι, ασπάλαθο και μπαρούτι και κατακρατά μέσα της τη ζέστη και το μελτέμι που ανασάλευε τα μακριά μαλλιά μας. Tα πόδια μας είναι φουσκαλιασμένα. Έχουμε στηθεί σε μιαν αντιπυρική ζώνη, ψηλά στον Παρνασσό. Bρισκόμασταν για τις ασκήσεις καταδρομών της ομάδας μας. Σπουδάζαμε στην τέχνη του παρτιζάνικου αγώνα. Mεγάλες νυχτερινές πορείες. Σκοποβολή. H τέχνη της αιφνιδιαστικής επίθεσης και της ταχύτατης υποχώρησης. Συγκεντρωτικό χτύπημα, αποκεντρωτική αποχώρηση. O πόλεμος των ελιγμών, των εφεδρειών και των πληροφοριών. Πλευροκόπημα και ζάλισμα του αντιπάλου. Nα βρίσκεσαι εκεί που δε σε περιμένει!

H ατελείωτη χιμαιρική νύχτα! H ασύγκριτη ελευθερία εκείνου του καλοκαιριού!

Eκεί που πίστευα πως είχα δει κάποιο φως κι έτρεχα προς την έξοδο από κείνο το λαβύρινθο, η μακριά κλωστή κόπηκε και χάθηκα ξανά σ’ ένα τούνελ πιο βαθύ και σκοτεινό.